Een experiment, een onderdeel van mijn verblijf hier, is klinklare onzin. De commandant wil dat we op Marstijd leven en ze verlegt daarvoor onze tijd iedere dag met 39 minuten. Aangezien mijn biologische klok synchroon loopt met de Zon, werkt dat voor mij niet. Het zou kunnen werken als de Hab verduisterd was en we met kunstzonnen werkten om ons wakker te maken. Maar dat doen we niet en dus ben ik gewoon iedere dag om iets voor 7 uur wakker. Net als thuis.

Inderdaad ik heb weinig last van jetlag. Zolang ik in een zonnig gebied ben tenminste. En zonnig is het hier in de woestijn van Utah momenteel beslist.

Het is vandaag zondag en gisteren hebben Veronica, haar kinderen en Jared nog heel laat een film gekeken. Ik werd om kwart over 4 vanmorgen wakker van de aftiteling van de film door het muziekje dat daar bij hoorde. Aangezien ik om half 12 was gaan slapen, was ik niet zo blij. Ook is het lastig dat die hele groep nu op de grond ligt te slapen. Ik heb mijn laptop naar mijn kamertje moeten verplaatsen omdat ik niet op mijn gewone plek aan het tafelblad langs de muur kon zitten. En het ontbijt maken was een gedoe, omdat ik angstvallig probeerde zo min mogelijk geluid te maken en niet op iemand te stappen. Het is wel gelukt. Ik heb inmiddels 2 boterhammen, 2 eitjes en 2 bekers thee op.

En zit nu achter mijn bureautje adressen van winkels op te zoeken die Iahu-Anat en ik graag nog willen bezoeken volgende week zondag op weg naar Salt Lake City.

Ik hoor net beweging komen in de slapende massa. Ik ga Iahu-Anat wakker maken, die gewoon op zolder ligt te slapen. Kan zij ook ontbijten. En dan eens kijken of ik een filmpje voor YouTube kan maken van haar experiment met de sterrenkers zaadjes.

Jullie zien het vanzelf of dat lukt.