In zijn artikel: “Van Mars moeten we vooral blijven dromen” (Noord-Hollands Dagblad, 3 februari) benadrukt Michel Hommel vooral de toeristische aspecten van een bemande Mars-expeditie. Op die manier is het natuurlijk makkelijk zo’n onderneming af te serveren als een peperdure nutteloze jongensdroom. Het vervelende is echter dat Hommel daarbij fouten en onjuistheden combineert met mythes en halve waarheden.

De meest hardnekkige fabel is wel dat alle technologie om mensen op Mars te krijgen nog ontwikkeld moet worden. George W. Bush heeft daar natuurlijk zelf aan bijgedragen door te suggereren dat om Mars te bereiken een omweg via de Maan noodzakelijk is. Alsof je naar Australië wilt vliegen en daartoe eerst in Luxemburg een vliegveld gaat aanleggen.

De werkelijkheid is dat dezelfde technologie die in de jaren zestig ontwikkeld werd voor de Apollo-vluchten in principe ook gebruikt kan worden om mensen op Mars te laten landen. Botontkalking en andere ongemakken veroorzaakt door gewichtloosheid kunnen worden voorkomen door kunstmatige zwaartekracht. Ook dat is geen Star Trek-technologie; het principe wordt gedemonstreerd door het wasgoed dat aan de binnenkant van de droogtrommel blijft kleven.

De honderden miljarden dollars die Hommel noemt als prijskaartje vormen eveneens een slag in de lucht. Waarschijnlijk is het goedkoper zes mensen naar Mars te brengen dan tweehonderdduizend naar Irak. De oorlog daar kostte meer dan nodig is voor een tien jaar lopend Mars-project. En in tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt schieten NASA en ESA hun ruimtevaartbudget niet de ruimte in, maar geven ze het, tot de laatste dollar- en eurocent, op Aarde uit.

Marsonauten zullen op de Rode Planeet beslist niet de toerist uit gaan hangen. Ze zijn hard nodig om echt eens een flink deel van de Rode Planeet binnenstebuiten te keren. Want alle beweringen ten spijt zijn robots helemaal niet zulke effectieve en goedkope onderzoekers. De Amerikaanse rovers Spirit en Opportunity vormen weliswaar het summum van hedendaagse techniek, maar missen meer dan alleen de inventiviteit, de flexibiliteit en het improvisatie-talent van menselijke verkenners. Met hun actieradius van veertig meter per dag, hun levensduur van drie maanden en hun landingsellips van driehonderd kilometer presteren ze slechts een fractie van wat hun menselijke concurrenten voor elkaar krijgen.

In ieder geval geloven wij niet in een zelfde aanpak als Hommel: uit angst voor ons eigen belang alles wat daar net buiten valt in een kwaad daglicht stellen. Astronomie en ruimtevaart zijn niet elkaars vijanden, net zo min als bemand en onbemand ruimte-onderzoek elkaar uitsluiten. De Lofar-radiotelescoop is een belangrijk project, waar de regering terecht geld voor heeft uitgetrokken. De Mars Society kwam als een van de eersten met een veroordeling van het NASA-besluit om de Hubble- ruimtetelescoop op te geven. Hubble en Lofar richten hun aandacht op gebieden die oneindig veel verder weg zijn dan Mars en waar zelfs ons verre nakomelingen waarschijnlijk nooit zullen komen. Maar binnen ons eigen zonnestelsel, ons eigen planetaire straatje, zullen mensen ter plekke het verschil maken.

Zeker, de eerste reis naar Mars wordt geen picknick in het Vondelpark. De bemanning, goed getraind, zal bijna drie jaar moeten leven in een beperkte ruimte en, op een plaats waar nog nooit eerder iemand is geweest, geconfronteerd worden met talloze grote en kleine gevaren. Maar er zijn in het verleden wel extremere expedities ondernomen. De reis van Fernando Magelhaen om de wereld duurde ruim drie jaar; het grootste deel van de bemanning, waaronder hijzelf, overleefde de reis niet. Daarbij vergeleken heeft de Mars 1-crew het gemakkelijk: het reisdoel is goed in kaart gebracht en er is voortdurend contact met het thuisfront, dat ’s nachts zelfs aan de hemel te zien zal zijn.

Hommel schaart zich aan de kant van wat hij beschouwt als de realisten. Of zijn het de pessimisten? Een pessimist ziet het probleem in iedere kans; een optimist ziet de kans in ieder probleem. Om die kansen te grijpen is echter een gezonde dosis jongens- en meisjesdromen onontbeerlijk. Want zonder die dromen komen we nergens.

Ir. Frans W. Blok, webmaster, en dra. Artemis A. Westenberg, woordvoerder Mars Society Nederland.

------------

Send a new message to the list?

Send it to:

mars-nl@nieuws-digitaal.nl or mars-nl@marssociety.nl

The complete Mars-nl archive is here: http://www.nieuws-digitaal.nl/cgi-bin/mojo/mojo.cgi?flavor¬hive&list

To unsubscribe from: mars-nl, just follow this link:

http://www.nieuws-digitaal.nl/cgi-bin/mojo/mojo.cgi?f

Click this link, or copy and paste the address into your browser.