Nothing broke today....    ack....    ack....    ack....
to all you'r going to say

Ack is de afkorting van acknowledged, zodat erover en weer geweten wordt, dat het bericht ontvangen is en als het goed is ook gelezen is.

Dit was vandaag het rapport als boordwerktuigkundige, dat ik stuurde naar Mission Support net voordat wij begonnen aan onze poëzie avond, waarbij wij gedichten lazen op Mars die ons vanuit de hele wereld waren toegestuurd. Normaal is mijn rapport veel langer en veel droger met een lijst van cijfers over de status van alle systemen hier en dat heb ik natuurlijk later op de avond nog ingestuurd. Mission Support konden de humor er wel van in zien en wachtte rustig op onze rapporten. Overigens zijn al die schrijfsels terug te vinden op de website van de mars society hoofdorganisatie.

Er waren tot onze verrukking heel veel Marsgedichten ingestuurd, waaronder zelfs door bekende schrijvers als Brian Aldiss. En natuurlijk het gedicht 'denkend aan Mars' van Frans Blok in het Nederlands en in Engelse vertaling. Ieder van ons heeft een kwart van de gedichten voorgelezen, wat een flink uur kostte en erg leuk was om te doen. Zelf had ik ingestuurd:

Wie mijn weblogs tot nog toe gelezen heeft, zal waarschijnlijk wel begrepen hebben dat er zo nu en dan gedoe is over de regels die Mission Support probeert op te leggen. En aangezien ze Mission SUPPORT moeten zijn en niet Mission CONTROL en vooral omdat de werkdagen hier op Mars meer dan lang genoeg zijn, leefde er wat onvrede bij de bemanning, zoals al eerder bij veel van de bemanningen die ons voor zijn gegaan. En dat heb ik proberen te verwoorden in mijn gedicht. Ook mijn medebemanningsleden hadden vele gedichten geschreven. Sommige in limerick vorm andere in prachtige lange, gedragen gedichten. En het hardop voorlezen van al die poëzie bracht de kracht en de schoonheid van het geschreven woord naar de voren, zodat gedichten die wij bij eerste lezing maar zozo vonden tot leven kwamen. De gedichten zullen, tenminste als alle auteurs dat goed vinden, gebundeld worden en uitgegeven, maar vooral zullen ze gebruikt worden voor een kalender met foto's van MDRS en bijpassende verzen uit ingezonden gedichten. Na het voorlezen hebben we nog een uur zoet gemaakt met het omstebeurt snelrijmen. Maar hoe later op de avond hoe gezelliger het werd, en sommige gedichten zullen nauwelijks geschikt voor publicatie blijken. We ontdekten bij elkaar een talent om snel en in weinig woorden onze gedachten over Mars en analoog Mars neer te zetten in enkele versie. Maggie zit nu naast me al die sneldichten uit te typen, want het zou zonde zijn om ze te verliezen. Voor een groot deel was het thema van de snelrijmen 'when I go to Mars…. Mijn invulling was, en hoe kan het ook anders?: