Klik! voor onze astronaut

Klik! voor onze astronaut
Voorpagina | OverMars | Voor onderweg | Artikelen | Actueel | e-Shop | OverOns | Links | Agenda Klik! voor onze astronaut
en de teller staat op: This counter provided for free from Admo.net!
bezoekers sinds november 1999!

Voorpagina > Artikelen > Arno's Dagboek

MDRS-webpagina

De bemanning van het Mars Desert Research Station in Utah wisselt iedere 2 weken. Wetenschappers, technici en andere specialisten doen onderzoek naar alle aspecten van bemand Mars-onderzoek. De habitat, hun woon-werkverblijf, staat in een gebied dat als twee korrels woestijnzand lijkt op de Rode Planeet zelf.

Van 19 januari tot en met 1 februari 2003 verblijft in het MDRS crew 12, met als een van de leden Arno Wielders. De samenstelling van de bemanning is als volgt:

Tony Muscatello is commandant van de missie. Muscatello heeft meer dan 20 jaar ervaring in chemisch onderzoek, onder andere naar gebruik van grondstoffen uit de bodem en atmosfeer van Mars. Hij is een van de oprichters van de Mars Society maakt deel uit van het Steering Committee van de organisatie. De afgelopen twee jaar was hij coordinator van MDRS mission support.

Kevin Shoemaker is electrotechnisch ingenieur. Zijn voornaamste rol is het oplossen van technische problemen tijdens de missie.

Susan Francis studeerde natuurkunde in Cambridge en geofysica in Edinburgh en deed onderzoek naar vergelijkende modellen voor aardachtige planeten. Francis houdt zich tijdens de missie onder andere bezig met het onderzoeken en in kaart brengen van geologische verschijnselen rond de habitat. Daarnaast richt ze zich op zaken als gezondheid en veiligheid.

Oleg Abramov studeert planetaire wetenschappen aan de Universiteit van Arizona. Voor zijn afstudeeronderzoek werkt hij aan een computermodel van hydrothermische systemen op Mars. Tijdens de missie vormt hij samen met Francis het geologie-team.

Tara Ruttley studeerde biologie, anatomie/neurobiologie en werktuigbouw. Ze is werkzaam bij NASA's Johnson Space Center en daar onder andere betrokken bij de ontwikkeling van medische apparatuur voor ruimtemissies als het International Space Station

Arno Wielders studeerde natuurkunde aan de Vrije Universiteti van Amsterdam en werkte daarna voor de Universiteit van Leiden aan een onderdeel van de Very Large Telescope Interferometer in Chili. Momenteel werkt hij bij TNO in Delft aan het Ozone Monitoring Instrument. Verder is hij betrokken bij Darwin en TPF, onderzoeksmissies naar aardachtige planeten bij andere sterren. In zijn vrije tijd is Arno voorzitter van de Stichting Mars Society Nederland en betrokken bij het zenden van een X-ray apparaat naar Mars. Tijdens de missie in Utah heeft Arno de leiding bij het werk aan de nieuwe sterrenwacht op het terrein van het MDRS. Daarnaast hoopt hij ervaring op te doen die nuttig kan zijn voor het European Mars analogue Research Station, te bouwen op IJsland.

Fotoreportages en dagelijkse rapporten van alle bemanningsleden zijn te bekijken op de MDRS-website. Daarnaast stuurde Nederlands eerste Marsonaut Arno Wielders de volgende berichten naar de Aarde:

20 januari: vandaag hebben we onze eerste EVA met de ATVs gemaakt. Dus met ruimtepak en al zijn op de vierwiel aangedreven motoren gaan zitten en zijn we een paar kilometer naar Sky Line Rim gegaan. Dit is een klif waarvan je prachtig ver kan kijken. Onderweg hebben we een aantal geologische samples genomen (niet eenvoudig in ruimtepak) waaronder fossielen, versteend hout (petrified wood) en mineralen. Nog een keer iemand moeten duwen omdat die vast zat in zacht zand. Dat kost een hoop zweet. Aangekomen bij Sky Line Rim hebben we nog een stuk geklommen om een goed overzicht te krijgen. Ook dat kost energie. En de oranje muts op de foto zakte toen af van mijn hoofd, toch in sim gebleven en met de mond de muts naar beneden geduwd. Al met al erg gaaf.

22 januari: weer een dag voorbij op Mars. De groep is nu in twee groepen opgedeeld. Met de namen van de twee manen van Mars. Ik zit in het Deimos team. Het Phobos team is vandaan met een atv en een pak naar buiten gegaan. Hebben echt veel fossielen gevonden. Ondertussen lukt het werk aan de telescoop ook vrij aardig. Kan hem al vanuit de hab controleren. Wat behoorlijk leuk is. Verder zijn we bezig om de regels iets aan te scherpen. Simulatie wordt wat serieuser. Is wel goed. Je krijgt wel echt een idee van hoe het op Mars zou zijn. De sfeer tussen de mensen is nog steeds erg goed. Alhoewel nu mensen elkaar verkeerd benoemen. Kevin wordt Tony genoemd en andersom. Tony is onze commandant, erg aardig persoon, houdt de touwtjes goed in handen. De twee geologen Susie en Oleg weten echt al veel van de omgeving af. Kevin is echt iemand met wie je over technologie en wetenschap kan praten, erg leuk. Weet erg veel. En Tara is gewoon erg aardig, werkt bij NASA en weet daardoor veel ins en outs. In totaal verveel ik me helemaal niet. Je bent verder bezig om rapporten te schrijven. Kijk bijvoorbeeld eens bij www.marssociety.org/MDRS en dan bij daily dispatches. Als je die dagelijks leest krijg je een beetje een idee wat we hier nu doen.

24 januari: we komen zo langzamerhand in een vast ritme op Mars. Elke dag staan we ongeveer tussen 7 en 8 op. Om 9 uur hebben we een meeting met daarin alles wat er gebeuren moet en wat voor activiteiten ieder gaat ondernemen. Ook wordt er besproken waar de EVA naar toegaat en wat de doelen daarvan zijn. We proberen de geologie van het gebied in kaart te brengen en met onze twee geologen Susie en Oleg gaat dat voorspoedig.

Degenen die niet met EVA meegaan helpen de mensen tegen 11.30 in hun pakken en gaan dan hun eigen werkjes doen. Tot nu toe bevalt dat erg goed. De ene dag een EVA en de andere dag iets rustigers en wat werk aan de hab of telescoop doen, vanochtend hebben uit-sim de riolering gefixt. Er zat wat verstopt, niet zo aangenaam, maar moet toch gebeuren. Dus een leiding doorgezaagd en een nieuwe aangelegd. Doet het weer prima. Daarna natuurlijk weer in-sim om de EVA voor te bereiden.

Tussen 3 en 4 komen de mensen van hun EVA terug en hebben we een debriefing, waarin allerlei aspecten aanbod komen. Van practische tot wetenschappelijke zaken. Daarna wordt er eten gemaakt en gaan mensen hun rapporten schrijven (wat vaak wel lang duurt, maar geeft wel een goed overzicht van wat we nu allemaal doen).

Zo rond 8 uur loop ik in-sim (met een CO2 masker op) naar de telescoop. We gaan ervan uit dat op Mars de telescoop verbonden is met de hab via een tunnel met martiaanse atmosfeer met wel aardse luchtdruk, dit vergemakkelijkt het in en uitgaan. Vananvond hadden we een vrij heldere dag, Heb een paar prachtige plaatjes genomen, die morgen op de crew 12-webpagina komt te staan. Dus wel kijken, zit een mooie van de orion nevel bij.

Rond half een 's nachts (dus over een paar minuten) ga ik meestal naar bed. De meeste liggen dan al te pitten, Susie en ik zijn de enige die later opblijven. Slapen doe ik goed. Het voelt al een beetje aan als een nieuw thuis, denk dat ik het op Mars ook wel zou uithouden. Morgen heeft ons Deimos team weer een EVA en zondag hebben we als een non-EVA dag bestempeld zodat mensen weer een beetje bij kunnen komen. De meesten zijn een beetje vermoeid aan het raken. Niet zo gek, want je bent gewoon de hele dag aan het werk en 's avonds vaak ook.

Een team lid van ons heeft een ham radio waarop we elke dag te horen zijn om 8 uur Mars hab tijd, op frequentie 7.289 Gigaherz op de lower side band. Dus als mensen iemand kennen, dan kunnen we een praatje maken! Zondag gaan we in-sim proberen een model vliegtuigje te laten vliegen, aangezien dat ook voor Mars gepland staat. Kijk er al naar uit!

26 januari: vandaag is het zondag en dat is voor ons na rijp beraad ook een rustdag geworden en dus geen EVA of andere activiteiten. Een beetje uitgeslapen tot 9 uur en toen langzaam wat werkjes gedaan. In ieder geval hebben we de boel voor de Italiaanse filmploeg die aanstaande donderdag komt opgeruimd. Dat was wel nodig. Soms lijkt het rondom de hab net op een bouwplaats, er worden steeds zaken veranderd en bijgebouwd. Dus dat levert onherroepelijk troep op. Gelukkig is het nu wat beter geworden.

Het is hier prachtig weer, helder met een lekker zonnetje, jammer dat we niet buiten mogen zitten met een biertje (tjonge, zo eentje zou ik wel lusten). Het lichaam begint een beetje stijf en vermoeid te geraken. Gemiddeld pas om 1 , half 2 naar bed. En in de ochtend half 8 weer op.

Vandaag hebben we wel voor elkaar gekregen dat de telescoop naar planeten kan kijken. Dus dat wordt vanavond wel leuk. Waarschijnlijk gaan we vanavond voor het eerst een film kijken. Dus echt een beetje een dag vrij.

De afgelopen week is me goed bevallen, je begint de mensen goed te kennen. Langzamerhand begin je ook de onhebbelijkheden te kennen. De huidige groep heeft er niet zo veel, alhoewel ik soms wel het gevoel heb dat mensen erg veel willen overleggen. Aan de andere kant is dat ook begrijpelijk. Op Mars kan je eigenlijk niet al te veel risico's nemen, hulp is erg ver weg. Wel ben ik bij dat er e-mail is. Het zorgt ervoor dat je toch een beetje contact hebt met de buitenwereld.

Morgen begint het circus weer. Dus weer een vergadering, een EVA en rapporten schrijven. Normaal heb ik daar een beetje een hekel aan, maar hier lijkt het vanzelf te gaan.

Het is bijzonder hoe mensen met elkaar hier omgaan. Vooral de Amerikanen zijn echt super beleefd, en dat heeft wel iets als je dat vergelijkt met Nederland. Als je wat voor ze doet, hoe klein ook, dan wordt je altijd bedankt. Ik begin er aan mee te doen en dat kan niet slecht zijn.

De ploeg begint een eenheid te worden, en ik denk wel eens dat als het afgelopen is, dat ik vijf goede vrienden erbij hebt. Dat had ik niet verwacht, maar je zit gewoon met 5 andere gelijkgestemden in een afgelegen locatie en dat werkt goed voor teambuilding, maar ook voor discipline.

Steeds meer krijg ik het gevoel dat we echt naar Mars zouden moeten gaan, als je soms ziet wat er voor bijzondere dingen qua geologie worden gevonden, dan moet Mars helemaal geweldig zijn. De hele omgeving ademt Mars. Beelden die je op de NASA-websites ziet zijn hier aan te raken. Rivierbeddingen, stromen vanaf heuvels, geologische sedimentaire lagen, het is hier en op Mars.

De hab zelf is ingedeeld in twee lagen. De onderste laag bevat het toilet, de douche, twee airlocks, een groot lab en een EVA voorbereidings kamer waar alle pakken, helmen en radios liggen. De verdieping erboven is eigenlijk in tweeen gedeeld. Een gedeelte bevat 6 kleine slaapkamers met een plank en een soort bureautje met een netwerkverbinding. Het andere gedeelte bevat de keuken een grote tafel waar je met 6 man aan kan eten en een groot lang bureau waar alle laptops op staan, ook weer gekoppeld aan het netwerk. Internet geschiedt via de satelliet, niet zo snel als ADSL, maar toch goed te doen. We hebben op de eerste etage ook een centrale pc staan. Samen met een radio vormt die het hart van de communicatie ruimte van de hab. Via een losse ladder kan je nog iets hoger. Daar sliep ik de eerste nacht toen de andere crew er ook nog bij was.

29 januari : Vandaag ben ik 30 geworden. En dat op Mars, nou ja, een beetje op Mars. De dag begon om 8.00 vanochtend met een kado bij het ontbijt. Een steen uit de omgeving met een hanger. Erg leuk. En daarbij nog twee repen echte chocola (een luxe in de ruimte!) van Susie.

Verder de hele dag gewoon gewerkt, waaronder een handleiding voor de sterrewacht, waardoor beginnende crewleden een beetje sneller kunnen opstarten. Ook nog aan de ruimtepakken gewerkt, moest nog wat aangenaaid worden.

Gedurende de EVA van het andere team hebben zij ook uit-sim pizza's gehaald. Erg smakelijk. Met een Corona, een prima maaltijd. Het is een beetje jammer, maar ik begin te merken dat we aan het einde van de rotatie komen. De aandacht en concentratie begint een beetje te verslappen.En was de saamhorigheid eerst nog 100%, nu is die gedaald naar 80%. Ook daar verbaas ik me over. De meeste mensen gaan nog eerder naar bed, of willen gewoon graag even alleen in hun kamer zitten. Ik heb dat nog niet echt.

Vandaag is het woensdag en dat betekent dat we nog tot zaterdagavond met ons zessen zijn. Ik voel zelf de komst van de andere crew een beetje als een inbreuk. Ik snap nu ook waarom de vorige crew nog even voordat ze uit elkaar gingen met elkaar een rondje gingen lopen. Ik weet niet of we dat ook gaan doen, maar kan me er iets bij voorstellen. Nog steeds heb ik het gevoel bij een stel mensen te zijn, die wel erg op een gelijke frequentie zitten. Blijkt toch maar weer dat als mensen gelijke passies hebben ook vaak dezelfde gedachten over andere onderwerpen hebben.

Vanavond een leuke discussie met Oleg gehad. Ging over het feit dat NASA een grote missie naar Jupiter (onbemand) gaat voorbereiden met een raket van dien aard dat het scheepje veel makkelijker van baan en dus van onderwerp kan veranderen. Het kan dus veel meer manen van Jupiter in korte tijd bezoeken. Wel weer een grote en dus dure missie. Oleg is meer voor korte kleine en dus meerdere missies. Leuke discussie, maar standpunten ongewijzigd. Het is niet nodig om iemand van standpunt doen te veranderen.

Morgen komt een fotograaf uit Nederland en een Italiaanse filmploeg naar het station om een stel reportages te maken. Ben benieuwd hoe dat gaat.

Om nog even terug te komen op de gedaalde saamhorigheid, ik besef me net dat het een gevoel van heimwee is. Misschien raar, maar te verklaren vanwege het feit, dat we hier bijna de hele tijd aan het werk zijn en niet zelf kiezen wat we doen. We hebben er natuurlijk wel zeggenschap over, maar bepaalde zaken moeten gewoon gedaan worden. Dus het is niet echt een vakantie waarin je met zelf gekozen mensen naar een land toegaat en eigenlijk een beetje doet waar je zin in hebt. De meesten van ons zien er ook moe uit, vind ik. Zelf heb ik me expres de hele tijd niet geschoren om te kijken hoe dat is. Moet eerlijk bekennen dat ik toch maar beter een scheermes had kunnen meenemen. Aan de andere kant, als ik echt op Mars had gezeten had ik me een paar jaar lang niet geschoren.

1 februari: Wat een mooie afsluiting had moeten worden van twee weken Mars Desert Research Station eindigt in een tragedie. Gisteren kregen we de tip van Mission Control om eens vroeg op te staan, omdat we dan de Space Shuttle Colombia zouden kunnen zien voorbij komen tijdens haar landing in Florida. Rond 5 uur vanochtend stonden we op om te kijken. En inderdaad, rond 5.57 zagen we de Shuttle als een zeer heldere ster voorbij komen. Een prachtig gezicht, veel beter zichtbaar dan wanneer ze zich in de ruimte bevind.

Nadat we de Shuttle gezien hadden zijn we naar binnen gegaan en hebben we via Internet Nasa TV aangezet. Eerst leek er niets aan de hand te zijn, maar we wisten wel na een aantal minuten dat er vertraging was, want ze was nog niet geland.

Na vijf minuten sprak de commentator van NASA dat Mission Control een "contingency" had en dat alle flight controllers hun data moesten bewaren. Toen wist ik dat er iets goed mis was. Wanneer een officiele instantie zo gaat praten, dan gaat het niet goed.

Surfend op het internet probeerden we via andere kanalen aan nieuws te komen. Op space.com is er een messageboard. En daar lazen we als eerste van ooggetuigen dat de shuttle uitelkaar gevallen was tijdens haar entree in de atmosfeer. Ik zat dit achter de computer te lezen en mijn benen trilden. De meesten van ons zijn ofwel werkzaam in de ruimtevaart industrie of zijn er nauw mee verbonden. Een van ons werkt bij NASA en werkt veel samen met de astronauten dus onze crew voelde zich verbonden met de astronauten die hun missie gedurende dezelfde tijd als wij onze missie deden.

Normaal gesproken huil ik niet vaak, maar nu had ik het toch te zwaar. Net als de rest trouwens. We hadden gisteren nog een gesprek met de hele groep over de risico's van de ruimtevaart. De meeste crewleden deelden de mening dat de astronauten weten hoe gevaarlijk het is en dat de risico's door hen geaccepteerd wordt. Net als autorijden en weet ik niet wat allemaal ook gevaarlijk en dodelijk kan zijn, is de ruimtevaart soms ook dodelijk.

Het blijft echter aangrijpend te zien hoe een voertuig, waar ik als mens ook zeer trots op ben dat we dat kunnen maken, als een vlieg in een vlam uiteenvalt. Natuurlijk weten we dat de Shuttles al weer een tijdje meegaan, maar Colombia had een jaar geleden een complete revisie gehad. Alles leek weer tiptop in orde te zijn.

Helemaal als je zelf net de Shuttle langs hebt zien komen door de lucht, is deze gebeurtenis onwerkelijk. Wij leven mee met de familieleden van de astronauten, de mensen die werken bij NASA aan de Shuttle en alle ruimtevaart-enthousiastelingen. Dit is een harde klap voor het ruimtevaart programma. Ik hoop alleen dat we niet vergeten, dat bij het onderzoeken van het nieuwe en onbekende er onherroepelijk mensen zullen overlijden. Laten we echter niet stoppen met het ruimtevaart rogramma en laten we leren van de problemen van de Colombia, zoals de astronauten zelf gewild zouden hebben.

Onze Mars Society vlag hangt halfstok en dat zal nog wel even zo blijven.

2 februari: Laatste paar uur voor het vertrek naar de aarde. Op dit moment zijn we twee uur verwijderd van een vertrek van het Mars Desert Research Station. Een leeg gevoel van binnen, ik verlaat mijn Mars familie en ruil die in voor mijn aardse familie, die ik natuurlijk gemist heb. Toch ga ik deze nieuwe Mars familie ook missen. Twee weken is kort en ook weer lang genoeg om mensen echt te leren kennen. Ik heb zelf veel nieuwe dingen geleerd en hoop dat de anderen een klein beetje van mij geleerd hebben.

Om de dag een EVA, heerlijk in een pak, dat al bijna als een tweede huid begon aan te voelen, rondrijden en rondkijken op het oppervlak. Ben nu al stinkend jaloers op de eerste astronaut op Mars. Overal waar zij/hij kijkt, alles is nieuw en onaangeraakt.

Verder geeft het werken aan en het opknappen van de Hab gewoon een heel goed gevoel. We hebben veel werk verzet zodat de volgende crew een frisse start kan maken.

Gedurende onze tijd zijn drie cd's me bijgebleven. Enia - Watermark Simon and Garfunkel - Greatest Hits Mozart (vraag me niet welke?)

Nu ik weet dat ik echt weer weg ga, verlang ik weer naar mijn vriendin, ouders en bekenden, wetende dat ik 5 nieuwe vrienden gemaakt heb, waarvan ik weet dat ik wanneer ik in de buurt ben altijd langs kan komen. Een prettig gevoel.

laatste wijziging: 2 februari 2003
Interessante links.
MDRS-webpagina