MDRS-webpagina
De bemanning van het Mars Desert Research Station
in Utah wisselt iedere 2 weken. Wetenschappers, technici en andere specialisten
doen onderzoek naar alle aspecten van bemand Mars-onderzoek. De habitat,
hun woon-werkverblijf, staat in een gebied dat als twee korrels woestijnzand
lijkt op de Rode Planeet zelf.
Van 19 januari tot en met 1 februari 2003 verblijft
in het MDRS crew 12, met als een van de leden Arno Wielders. De samenstelling
van de bemanning is als volgt:
Tony
Muscatello is commandant van de missie. Muscatello heeft meer dan
20 jaar ervaring in chemisch onderzoek, onder andere naar gebruik van
grondstoffen uit de bodem en atmosfeer van Mars. Hij is een van de oprichters
van de Mars Society maakt deel uit van het Steering Committee van de organisatie.
De afgelopen twee jaar was hij coordinator van MDRS mission
support.
Kevin Shoemaker is electrotechnisch
ingenieur. Zijn voornaamste rol is het oplossen van technische problemen
tijdens de missie.
Susan Francis studeerde natuurkunde
in Cambridge en geofysica in Edinburgh en deed onderzoek naar vergelijkende
modellen voor aardachtige planeten. Francis houdt zich tijdens de missie
onder andere bezig met het onderzoeken en in kaart brengen van geologische
verschijnselen rond de habitat. Daarnaast richt ze zich op zaken als gezondheid
en veiligheid.
Oleg Abramov studeert planetaire
wetenschappen aan de Universiteit van Arizona. Voor zijn afstudeeronderzoek
werkt hij aan een computermodel van hydrothermische systemen op Mars. Tijdens
de missie vormt hij samen met Francis het geologie-team.
Tara Ruttley studeerde biologie,
anatomie/neurobiologie en werktuigbouw. Ze is werkzaam bij NASA's Johnson
Space Center en daar onder andere betrokken bij de ontwikkeling van medische
apparatuur voor ruimtemissies als het International Space Station
Arno Wielders studeerde natuurkunde
aan de Vrije Universiteti van Amsterdam en werkte daarna voor de Universiteit
van Leiden aan een onderdeel van de Very Large Telescope Interferometer in
Chili. Momenteel werkt hij bij TNO in Delft aan het Ozone Monitoring Instrument.
Verder is hij betrokken bij Darwin en TPF, onderzoeksmissies naar aardachtige
planeten bij andere sterren. In zijn vrije tijd is Arno voorzitter van de
Stichting Mars Society Nederland en betrokken bij het zenden van een X-ray
apparaat naar Mars. Tijdens de missie in Utah heeft Arno de leiding bij het
werk aan de nieuwe sterrenwacht op het terrein van het MDRS. Daarnaast hoopt
hij ervaring op te doen die nuttig kan zijn voor het European Mars analogue
Research Station, te bouwen op IJsland.
Fotoreportages en dagelijkse rapporten van alle
bemanningsleden zijn te bekijken op de MDRS-website. Daarnaast stuurde Nederlands
eerste Marsonaut Arno Wielders de volgende berichten naar de Aarde:
20 januari: vandaag hebben we onze
eerste EVA met de ATVs gemaakt. Dus met ruimtepak en al zijn op de vierwiel
aangedreven motoren gaan zitten en zijn we een paar kilometer naar Sky Line
Rim gegaan. Dit is een klif waarvan je prachtig ver kan kijken. Onderweg
hebben we een aantal geologische samples genomen (niet eenvoudig in ruimtepak)
waaronder fossielen, versteend hout (petrified wood) en mineralen. Nog een
keer iemand moeten duwen omdat die vast zat in zacht zand. Dat kost een hoop
zweet. Aangekomen bij Sky Line Rim hebben we nog een stuk geklommen om een
goed overzicht te krijgen. Ook dat kost energie. En de oranje muts op de
foto zakte toen af van mijn hoofd, toch in sim gebleven en met de mond de
muts naar beneden geduwd. Al met al erg gaaf.
22 januari: weer een dag voorbij
op Mars. De groep is nu in twee groepen opgedeeld. Met de namen van de twee
manen van Mars. Ik zit in het Deimos team. Het Phobos team is vandaan met
een atv en een pak naar buiten gegaan. Hebben echt veel fossielen gevonden.
Ondertussen lukt het werk aan de telescoop ook vrij aardig. Kan hem al vanuit
de hab controleren. Wat behoorlijk leuk is. Verder zijn we bezig om de regels
iets aan te scherpen. Simulatie wordt wat serieuser. Is wel goed. Je krijgt
wel echt een idee van hoe het op Mars zou zijn. De sfeer tussen de mensen
is nog steeds erg goed. Alhoewel nu mensen elkaar verkeerd benoemen. Kevin
wordt Tony genoemd en andersom. Tony is onze commandant, erg aardig persoon,
houdt de touwtjes goed in handen. De twee geologen Susie en Oleg weten echt
al veel van de omgeving af. Kevin is echt iemand met wie je over technologie
en wetenschap kan praten, erg leuk. Weet erg veel. En Tara is gewoon erg
aardig, werkt bij NASA en weet daardoor veel ins en outs. In totaal verveel
ik me helemaal niet. Je bent verder bezig om rapporten te schrijven. Kijk
bijvoorbeeld eens bij www.marssociety.org/MDRS en dan bij daily dispatches.
Als je die dagelijks leest krijg je een beetje een idee wat we hier nu
doen.
24 januari: we komen zo langzamerhand
in een vast ritme op Mars. Elke dag staan we ongeveer tussen 7 en 8 op. Om
9 uur hebben we een meeting met daarin alles wat er gebeuren moet en wat
voor activiteiten ieder gaat ondernemen. Ook wordt er besproken waar de EVA
naar toegaat en wat de doelen daarvan zijn. We proberen de geologie van het
gebied in kaart te brengen en met onze twee geologen Susie en Oleg gaat dat
voorspoedig.
Degenen die niet met EVA meegaan helpen de mensen
tegen 11.30 in hun pakken en gaan dan hun eigen werkjes doen. Tot nu toe
bevalt dat erg goed. De ene dag een EVA en de andere dag iets rustigers en
wat werk aan de hab of telescoop doen, vanochtend hebben uit-sim de riolering
gefixt. Er zat wat verstopt, niet zo aangenaam, maar moet toch gebeuren.
Dus een leiding doorgezaagd en een nieuwe aangelegd. Doet het weer prima.
Daarna natuurlijk weer in-sim om de EVA voor te bereiden.
Tussen 3 en 4 komen de mensen van hun EVA terug
en hebben we een debriefing, waarin allerlei aspecten aanbod komen. Van
practische tot wetenschappelijke zaken. Daarna wordt er eten gemaakt en gaan
mensen hun rapporten schrijven (wat vaak wel lang duurt, maar geeft wel een
goed overzicht van wat we nu allemaal doen).
Zo rond 8 uur loop ik in-sim (met een CO2 masker
op) naar de telescoop. We gaan ervan uit dat op Mars de telescoop verbonden
is met de hab via een tunnel met martiaanse atmosfeer met wel aardse luchtdruk,
dit vergemakkelijkt het in en uitgaan. Vananvond hadden we een vrij heldere
dag, Heb een paar prachtige plaatjes genomen, die morgen op de
crew
12-webpagina komt te staan. Dus wel kijken, zit een mooie van de orion
nevel bij.
Rond half een 's nachts (dus over een paar minuten)
ga ik meestal naar bed. De meeste liggen dan al te pitten, Susie en ik zijn
de enige die later opblijven. Slapen doe ik goed. Het voelt al een beetje
aan als een nieuw thuis, denk dat ik het op Mars ook wel zou uithouden. Morgen
heeft ons Deimos team weer een EVA en zondag hebben we als een non-EVA dag
bestempeld zodat mensen weer een beetje bij kunnen komen. De meesten zijn
een beetje vermoeid aan het raken. Niet zo gek, want je bent gewoon de hele
dag aan het werk en 's avonds vaak ook.
Een team lid van ons heeft een ham radio waarop
we elke dag te horen zijn om 8 uur Mars hab tijd, op frequentie 7.289 Gigaherz
op de lower side band. Dus als mensen iemand kennen, dan kunnen we een praatje
maken! Zondag gaan we in-sim proberen een model vliegtuigje te laten vliegen,
aangezien dat ook voor Mars gepland staat. Kijk er al naar uit!
26 januari: vandaag is het zondag
en dat is voor ons na rijp beraad ook een rustdag geworden en dus geen EVA
of andere activiteiten. Een beetje uitgeslapen tot 9 uur en toen langzaam
wat werkjes gedaan. In ieder geval hebben we de boel voor de Italiaanse filmploeg
die aanstaande donderdag komt opgeruimd. Dat was wel nodig. Soms lijkt het
rondom de hab net op een bouwplaats, er worden steeds zaken veranderd en
bijgebouwd. Dus dat levert onherroepelijk troep op. Gelukkig is het nu wat
beter geworden.
Het is hier prachtig weer, helder met een lekker
zonnetje, jammer dat we niet buiten mogen zitten met een biertje (tjonge,
zo eentje zou ik wel lusten). Het lichaam begint een beetje stijf en vermoeid
te geraken. Gemiddeld pas om 1 , half 2 naar bed. En in de ochtend half 8
weer op.
Vandaag hebben we wel voor elkaar gekregen dat
de telescoop naar planeten kan kijken. Dus dat wordt vanavond wel leuk.
Waarschijnlijk gaan we vanavond voor het eerst een film kijken. Dus echt
een beetje een dag vrij.
De afgelopen week is me goed bevallen, je begint
de mensen goed te kennen. Langzamerhand begin je ook de onhebbelijkheden
te kennen. De huidige groep heeft er niet zo veel, alhoewel ik soms wel het
gevoel heb dat mensen erg veel willen overleggen. Aan de andere kant is dat
ook begrijpelijk. Op Mars kan je eigenlijk niet al te veel risico's nemen,
hulp is erg ver weg. Wel ben ik bij dat er e-mail is. Het zorgt ervoor dat
je toch een beetje contact hebt met de buitenwereld.
Morgen begint het circus weer. Dus weer een
vergadering, een EVA en rapporten schrijven. Normaal heb ik daar een beetje
een hekel aan, maar hier lijkt het vanzelf te gaan.
Het is bijzonder hoe mensen met elkaar hier omgaan.
Vooral de Amerikanen zijn echt super beleefd, en dat heeft wel iets als je
dat vergelijkt met Nederland. Als je wat voor ze doet, hoe klein ook, dan
wordt je altijd bedankt. Ik begin er aan mee te doen en dat kan niet slecht
zijn.
De ploeg begint een eenheid te worden, en ik denk
wel eens dat als het afgelopen is, dat ik vijf goede vrienden erbij hebt.
Dat had ik niet verwacht, maar je zit gewoon met 5 andere gelijkgestemden
in een afgelegen locatie en dat werkt goed voor teambuilding, maar ook voor
discipline.
Steeds meer krijg ik het gevoel dat we echt naar
Mars zouden moeten gaan, als je soms ziet wat er voor bijzondere dingen qua
geologie worden gevonden, dan moet Mars helemaal geweldig zijn. De hele omgeving
ademt Mars. Beelden die je op de NASA-websites ziet zijn hier aan te raken.
Rivierbeddingen, stromen vanaf heuvels, geologische sedimentaire lagen, het
is hier en op Mars.
De hab zelf is ingedeeld in twee lagen. De onderste
laag bevat het toilet, de douche, twee airlocks, een groot lab en een EVA
voorbereidings kamer waar alle pakken, helmen en radios liggen. De verdieping
erboven is eigenlijk in tweeen gedeeld. Een gedeelte bevat 6 kleine slaapkamers
met een plank en een soort bureautje met een netwerkverbinding. Het andere
gedeelte bevat de keuken een grote tafel waar je met 6 man aan kan eten en
een groot lang bureau waar alle laptops op staan, ook weer gekoppeld aan
het netwerk. Internet geschiedt via de satelliet, niet zo snel als ADSL,
maar toch goed te doen. We hebben op de eerste etage ook een centrale pc
staan. Samen met een radio vormt die het hart van de communicatie ruimte
van de hab. Via een losse ladder kan je nog iets hoger. Daar sliep ik de
eerste nacht toen de andere crew er ook nog bij was.
29 januari : Vandaag ben ik 30 geworden.
En dat op Mars, nou ja, een beetje op Mars. De dag begon om 8.00 vanochtend
met een kado bij het ontbijt. Een steen uit de omgeving met een hanger. Erg
leuk. En daarbij nog twee repen echte chocola (een luxe in de ruimte!) van
Susie.
Verder de hele dag gewoon gewerkt, waaronder een
handleiding voor de sterrewacht, waardoor beginnende crewleden een beetje
sneller kunnen opstarten. Ook nog aan de ruimtepakken gewerkt, moest nog
wat aangenaaid worden.
Gedurende de EVA van het andere team hebben zij
ook uit-sim pizza's gehaald. Erg smakelijk. Met een Corona, een prima maaltijd.
Het is een beetje jammer, maar ik begin te merken dat we aan het einde van
de rotatie komen. De aandacht en concentratie begint een beetje te verslappen.En
was de saamhorigheid eerst nog 100%, nu is die gedaald naar 80%. Ook daar
verbaas ik me over. De meeste mensen gaan nog eerder naar bed, of willen
gewoon graag even alleen in hun kamer zitten. Ik heb dat nog niet echt.
Vandaag is het woensdag en dat betekent dat we
nog tot zaterdagavond met ons zessen zijn. Ik voel zelf de komst van de andere
crew een beetje als een inbreuk. Ik snap nu ook waarom de vorige crew nog
even voordat ze uit elkaar gingen met elkaar een rondje gingen lopen. Ik
weet niet of we dat ook gaan doen, maar kan me er iets bij voorstellen. Nog
steeds heb ik het gevoel bij een stel mensen te zijn, die wel erg op een
gelijke frequentie zitten. Blijkt toch maar weer dat als mensen gelijke passies
hebben ook vaak dezelfde gedachten over andere onderwerpen hebben.
Vanavond een leuke discussie met Oleg gehad. Ging
over het feit dat NASA een grote missie naar Jupiter (onbemand) gaat voorbereiden
met een raket van dien aard dat het scheepje veel makkelijker van baan en
dus van onderwerp kan veranderen. Het kan dus veel meer manen van Jupiter
in korte tijd bezoeken. Wel weer een grote en dus dure missie. Oleg is meer
voor korte kleine en dus meerdere missies. Leuke discussie, maar standpunten
ongewijzigd. Het is niet nodig om iemand van standpunt doen te veranderen.
Morgen komt een fotograaf uit Nederland en een
Italiaanse filmploeg naar het station om een stel reportages te maken. Ben
benieuwd hoe dat gaat.
Om nog even terug te komen op de gedaalde
saamhorigheid, ik besef me net dat het een gevoel van heimwee is. Misschien
raar, maar te verklaren vanwege het feit, dat we hier bijna de hele tijd
aan het werk zijn en niet zelf kiezen wat we doen. We hebben er natuurlijk
wel zeggenschap over, maar bepaalde zaken moeten gewoon gedaan worden. Dus
het is niet echt een vakantie waarin je met zelf gekozen mensen naar een
land toegaat en eigenlijk een beetje doet waar je zin in hebt. De meesten
van ons zien er ook moe uit, vind ik. Zelf heb ik me expres de hele tijd
niet geschoren om te kijken hoe dat is. Moet eerlijk bekennen dat ik toch
maar beter een scheermes had kunnen meenemen. Aan de andere kant, als ik
echt op Mars had gezeten had ik me een paar jaar lang niet geschoren.
1 februari: Wat
een mooie afsluiting had moeten worden van twee weken Mars Desert Research
Station eindigt in een tragedie. Gisteren kregen we de tip van Mission Control
om eens vroeg op te staan, omdat we dan de Space Shuttle Colombia zouden
kunnen zien voorbij komen tijdens haar landing in Florida. Rond 5 uur vanochtend
stonden we op om te kijken. En inderdaad, rond 5.57 zagen we de Shuttle als
een zeer heldere ster voorbij komen. Een prachtig gezicht, veel beter zichtbaar
dan wanneer ze zich in de ruimte bevind.
Nadat we de Shuttle gezien hadden zijn we naar
binnen gegaan en hebben we via Internet Nasa TV aangezet. Eerst leek er niets
aan de hand te zijn, maar we wisten wel na een aantal minuten dat er vertraging
was, want ze was nog niet geland.
Na vijf minuten sprak de commentator van NASA dat
Mission Control een "contingency" had en dat alle flight controllers hun
data moesten bewaren. Toen wist ik dat er iets goed mis was. Wanneer een
officiele instantie zo gaat praten, dan gaat het niet goed.
Surfend op het internet probeerden we via andere
kanalen aan nieuws te komen. Op space.com is er een messageboard. En daar
lazen we als eerste van ooggetuigen dat de shuttle uitelkaar gevallen was
tijdens haar entree in de atmosfeer. Ik zat dit achter de computer te lezen
en mijn benen trilden. De meesten van ons zijn ofwel werkzaam in de ruimtevaart
industrie of zijn er nauw mee verbonden. Een van ons werkt bij NASA en werkt
veel samen met de astronauten dus onze crew voelde zich verbonden met de
astronauten die hun missie gedurende dezelfde tijd als wij onze missie deden.
Normaal gesproken huil ik niet vaak, maar nu had
ik het toch te zwaar. Net als de rest trouwens. We hadden gisteren nog een
gesprek met de hele groep over de risico's van de ruimtevaart. De meeste
crewleden deelden de mening dat de astronauten weten hoe gevaarlijk het is
en dat de risico's door hen geaccepteerd wordt. Net als autorijden en weet
ik niet wat allemaal ook gevaarlijk en dodelijk kan zijn, is de ruimtevaart
soms ook dodelijk.
Het blijft echter aangrijpend te zien hoe een voertuig,
waar ik als mens ook zeer trots op ben dat we dat kunnen maken, als een vlieg
in een vlam uiteenvalt. Natuurlijk weten we dat de Shuttles al weer een tijdje
meegaan, maar Colombia had een jaar geleden een complete revisie gehad. Alles
leek weer tiptop in orde te zijn.
Helemaal als je zelf net de Shuttle langs hebt
zien komen door de lucht, is deze gebeurtenis onwerkelijk. Wij leven mee
met de familieleden van de astronauten, de mensen die werken bij NASA aan
de Shuttle en alle ruimtevaart-enthousiastelingen. Dit is een harde klap
voor het ruimtevaart programma. Ik hoop alleen dat we niet vergeten, dat
bij het onderzoeken van het nieuwe en onbekende er onherroepelijk mensen
zullen overlijden. Laten we echter niet stoppen met het ruimtevaart rogramma
en laten we leren van de problemen van de Colombia, zoals de astronauten
zelf gewild zouden hebben.
Onze Mars Society vlag hangt halfstok en dat zal
nog wel even zo blijven.
2 februari: Laatste paar uur voor
het vertrek naar de aarde. Op dit moment zijn we twee uur verwijderd van
een vertrek van het Mars Desert Research Station. Een leeg gevoel van binnen,
ik verlaat mijn Mars familie en ruil die in voor mijn aardse familie, die
ik natuurlijk gemist heb. Toch ga ik deze nieuwe Mars familie ook missen.
Twee weken is kort en ook weer lang genoeg om mensen echt te leren kennen.
Ik heb zelf veel nieuwe dingen geleerd en hoop dat de anderen een klein beetje
van mij geleerd hebben.
Om de dag een EVA, heerlijk in een pak, dat al
bijna als een tweede huid begon aan te voelen, rondrijden en rondkijken op
het oppervlak. Ben nu al stinkend jaloers op de eerste astronaut op Mars.
Overal waar zij/hij kijkt, alles is nieuw en onaangeraakt.
Verder geeft het werken aan en het opknappen van
de Hab gewoon een heel goed gevoel. We hebben veel werk verzet zodat de volgende
crew een frisse start kan maken.
Gedurende onze tijd zijn drie cd's me bijgebleven.
Enia - Watermark Simon and Garfunkel - Greatest Hits Mozart (vraag me niet
welke?)
Nu ik weet dat ik echt weer weg ga, verlang ik
weer naar mijn vriendin, ouders en bekenden, wetende dat ik 5 nieuwe vrienden
gemaakt heb, waarvan ik weet dat ik wanneer ik in de buurt ben altijd langs
kan komen. Een prettig gevoel.
laatste wijziging: 2 februari 2003