De Volkskrant lijkt een campagne tegen bemande
ruimtevaart te zijn begonnen. Na het ongeluk met de Columbia verschenen
een artikel van Govert Schilling, een redactioneel commentaar
(waarschijnlijk ook van Govert Schilling...) en een column van Ronald Plasterk,
met alle drie een uitgesproken negatieve visie op de rol van astronauten
in de ruimte.
Nou valt een krant die schrijft dat Jupiter (met zijn maantje "Lo") de grootste
planeet van het heelal is (8 maart, pagina 4) natuurlijk nauwelijks nog serieus
te nemen. Maar van een dagblad dat zich "de meest informatieve krant
van Nederland" noemt mogen we toch op zijn minst verwachten dat het principe
van hoor-en-wederhoor wordt toegepast. De agorafobe retoriek bleef echter
in de Volkskrant onweersproken; een reactie van de Mars Society Nederland
werd geweigerd, "vanwege plaatsgebrek". Er zit niets anders op dan het artikel
dan maar via onze eigen kanalen te verspreiden:
Stop de bemande
scheepvaart!
Na het ongeluk met het ruimteveer Columbia wil
Govert Schilling maar meteen helemaal stoppen met bemande ruimtevaart, zo
blijkt uit zijn artikel op de Forum-pagina in de Volkskrant van 3 februari.
Ook het redactioneel commentaar ernaast doet een grote invloed van Schilling
vermoeden.
Het is vreemd, dat eigenlijk alleen ruimtevaart
zulke extreme reacties teweegbrengt. Vervoersongelukken op Aarde leiden nooit
tot een oproep maar compleet te stoppen met bewegen.
De desintegratie van de Columbia is het derde dodelijke
ongeval in de geschiedenis van de NASA in 40 jaar. De Nederlandse Spoorwegen
hebben een slechtere staat van dienst; toch rijden er nog steeds treinen
in Nederland. De vliegrampen in Faro en Tenerife hebben niet geleid tot het
opheffen van de KLM. En gelukkig voor de Rotterdamse haven varen er nog steeds
schepen over de wereldzeeen, ook al wil er daar ook wel eens een van verloren
gaan.
Kan wetenschappelijk onderzoek in de ruimte op
afstand worden uitgevoerd? De ervaringen met de Viking-landers op Mars in
1976 doen het ergste vermoeden. Na ruim 25 jaar is de wetenschappelijke wereld
het er nog steeds niet over eens hoe de resultaten van hun experimenten
geinterpreteerd moeten worden.
Zeker, sommige taken zijn te automatiseren en dat
gebeurt dan ook. Satellieten brengen de Aarde en andere planeten nauwkeurig
in kaart; sondes registreren tal van andere gegevens. Maar computers en robots
hebben geen intuitie en geen ervaring. En het zijn juist die eigenschappen
die mensen tot zulke goede wetenschappers maken. Een mens legt verbanden,
krijgt geniale ingevingen. Een robot zou belangrijke ontdekkingen gewoon
over het hoofd zien, omdat hij er niet voor geprogrammeerd is.
Machines hebben ook een beroerd improvisatietalent.
Een onderzoekswagentje als de Sojourner op Mars moet bij elke kiezel wachten
op instructies van de Aarde. De nauwkeurigheid waarmee een onbemande sonde
kan landen wordt gemeten in honderden kilometers, terwijl een mens aan het
stuur zijn lander neer kan zetten op de middenstip van een voetbalveld.
Daarnaast geven gewichtsloze experimenten met
menselijke proefkonijnen niet alleen inzicht in de gezondheidsaspecten van
de ruimtevaart zelf. Dit onderzoek levert ook kennis op over het menselijk
lichaam in het algemeen. En daar profiteert iedereen van. Medische scans
van het menselijk lichaam, matrassen voor mensen met rugklachten, een drukpak
voor Parkinson-patienten, lichttherapie voor mensen met winterblues en de
trilplaat als oplossing voor botontkalking zouden niet zijn uitgevonden zonder
de bemande ruimtevaart van de afgelopen 40 jaar. Bemande ruimtevaart verbindt
technologische ontdekkingsdrang met de menselijke maat. Iedere dag. Daaruit
komen uitvindingen voort die het leven voor iedereen prettiger maken.
Bemande ruimtevaart is inderdaad niet goedkoop.
Maar laten we het niet overdrijven. Het Nederlandse ruimtevaartbudget bedraagt
slechts 70 miljoen euro; dat wordt al bijna terugverdiend door de middenstand
rond het ESA-complex in Noordwijk. En het totale jaarlijkse budget van de
NASA gaat er binnenkort in Irak in een week doorheen - met een veel groter
verlies aan mensenlevens.
Waarom gaan astronauten toch de ruimte in ondanks
de gevaren? Mensen zijn nou eenmaal ambitieus, nieuwsgierig en avontuurlijk.
Astronauten zijn pioniers en iedere generatie kent pioniers. Ze gaan ons
voor en soms is die voorhoedepositie gevaarlijk.
Wij rouwen om de zeven astronauten. We rouwen,
omdat we eerbied voelen voor hen die ons de grenzen van het menselijk kunnen
laten zien. Om die mensen die in hun voorhoedepositie de grenzen van ons
allen verleggen. Stopzetten van de bemande ruimtevaart zou wel het laatste
geweest zijn wat zij wilden.
En of het slecht is, dat Amerika ook trots is op
haar voorhoedepositie als natie? Wanneer krijgen wij als Europeanen eens
de kans trots te zijn op een Europees project dat dromen waarmaakt?
Frans Blok, secretaris / webmaster Mars Society
Nederland
Artemis Westenberg, woordvoerster Mars Society
Nederland
De Columbia in 1981 - image: NASA
Meer reacties
op het ongeluk met de Columbia:
Declaration of Support for Space Exploration - The Planetary
Society
Petition to Support Human Space Exploration - National
Space Society
Mars Society Verenigde Staten:
"The crew of the Columbia, as that of Challenger and Apollo
1 before them, gave their lives for the cause of opening the solar system
to humanity. In the coming months, that cause will be put to the test, as
those who do not honor it seek to use this tragedy to put it to an end. This
must not be allowed to occur."
Arno Wielders
in het Mars Desert Research Station, Utah:
"Rond 5 uur vanochtend stonden we op om te kijken. En inderdaad, om 5.57
zagen we de Shuttle als een zeer heldere ster voorbij komen. Een prachtig
gezicht, veel beter zichtbaar dan wanneer ze zich in de ruimte bevind.
Nadat we de Shuttle gezien hadden zijn we naar
binnen gegaan en hebben we via Internet Nasa TV aangezet. Eerst leek er niets
aan de hand te zijn, maar we wisten wel na een aantal minuten dat er vertraging
was, want ze was nog niet geland.
Na vijf minuten sprak de commentator van NASA dat
Mission Control een "contingency" had en dat alle flight controllers hun
data moesten bewaren. Toen wist ik dat er iets goed mis was. "
Tony Muscatello, commandant MDRS crew
12:
The exploration of space, including Mars, will continue. How can it not?
Humans are not the type to turn tail and run in the face of adversity. We
are strong and we are good at heart. We have our faults, but our destiny
lies in the stars, not because it is preordained, but because we choose it
to be. [...] The only way to go is forward. To retreat is guarantee our
extinction. We will restore the Earth as we learn to terraform Mars into
another home for humanity. We learn by doing, we humans. If we stop doing
great things, we stop learning to do even greater things. The struggle continues,
even with setbacks such as the loss of Columbia. The only way to guarantee
failure is to not try.
Nature Magazine:
NASA might seize the moment, and honour its fallen astronauts, by further
encouraging its visionaries to come out from their hiding places. They have
plenty of ideas that could be executed in the next decade or so. One is to
send astronauts as field geologists to investigate near-Earth asteroids.
Another is to have them service telescopes at the L2 lagrangian point, more
than one-and-a-half million kilometres from Earth, where the successors to
the Hubble Space Telescope will be located. In the longer term, of course,
Mars beckons.
Maria van der Hoeven, minister van Onderwijs,
Cultuur en Wetenschappen:
Afgelopen weekend werden we opgeschrikt door het bericht dat het ruimteveer
Columbia was ontploft. Daarbij kwamen, zoals u weet, zeven astronauten om.
Hun dood relativeert voor even het belang van wetenschappelijk onderzoek.
Maar tegelijkertijd is het ook een bewijs van de enorme toewijding waarmee
zij hun risicovolle werk verrichtten, vaak in dienst van de wetenschap. Het
is alles of niets.
Anderhalve week geleden sprak ik nog met Sean O'Keefe, de administrator van
de NASA, over de mogelijkheden om in het onderwijs ruimtevaarteducatie een
plaats te geven. Ik ben dan ook diep getroffen door de ramp, en ik heb de
heer O'Keefe, ongetwijfeld mede namens u, mijn medeleven betuigd met het
verlies van de bemanning, die juist in die educatie zo'n belangrijk rol vervulde.
Als astronauten wisten ze kinderen te inspireren, en warm te maken voor
bijvoorbeeld ruimtevaarttechniek. Daarvoor zijn we hen dankbaar.
Louis Friedman, executive director, The Planetary
Society:
"Sometimes much is made of humans vs. robots in space exploration. It is
a false choice. Human flight involves many robotic devices; robot flight
involves many humans."
Familieleden van omgekomen
astronauten:
"On January 16th, we saw our loved ones launch into a brilliant, cloud-free
sky. Their hearts were full of enthusiasm, pride in country, faith in their
God, and a willingness to accept risk in the pursuit of knowledge --- knowledge
that might improve the quality of life for all mankind. Columbia's 16day
mission of scientific discovery was a great success, cut short by mere minutes
---- yet it will live on forever in our memories. We want to thank the NASA
family and people from around the world for their incredible outpouring of
love and support. Although we grieve deeply, as do the families of Apollo
1 and Challenger before us, the bold exploration of space must go on. Once
the root cause of this tragedy is found and corrected, the legacy of Columbia
must carry on --- for the benefit of our children and yours."
President George W. Bush:
"The cause in which they died will continue. Mankind is led into the darkness
beyond our world by the inspiration of discovery and the longing to understand.
Our journey into space will go on."
(en voor deze ene keer zijn we het helemaal met hem
eens...)
The Times:
"From what little we know, the Columbia disaster
looks less like a symptom of arrogance than of a lack of ambition, of trying
to run a space exploration programme on the (relatively) cheap using outdated
technology. The priority now should be to work out how best to push
further and faster into space. Even some pro-exploration scientists are
suggesting limits on manned space flights, claiming that the science could
be done with less risk by robots. But even if there really were no scientific
reason for sending people into space, it would still be important that they
boldly go to, say, Mars, to revive the flagging spirit of exploration.
[...]
We are in danger of creating a world where, while only a few of us are in
the gutter, none of us is looking at the stars."
Thomas Gangale,
www.martiana.org:
"We will of course pay incomplete homage to the
crew of Columbia if we do not dedicate ourselves to discovering the failure,
correcting the fault, and returning to the frontier. But we must do far more
than simply return to the skies immediately above Earth where they met their
fate. To continue their lives' work, we must keep pushing the outside of
the envelope. We must fly higher, longer, and farther than they did or anyone
else has ever done. We must journey ever outward. When space is no longer
the frontier, but merely another workplace, another home, an ordinary
destination, only then will we have given the crew of Columbia their due.
In the words of Tennyson, we must strive, we must seek, we must find, and
we must never yield."
Long Beach Press Telegram
"The greatest memorial America can grant the seven
astronauts who died Saturday is to slip those "surly bonds of earth' and
go back into space, with all its perils. And we will do precisely that. We
have always gone back."
laatste wijziging: 11 maart 2003